خدا را شكر كه هر روز صبح بايد با زنگ ساعت بيدار شوم ، اين يعني من هنوز زنده ام .
خدا را شكر كه گاهي اوقات بيمار ميشوم ، اين يعني به ياد آورم كه اغلب اوقات سالم هستم .
خدا را شكر كه تمام شب صداي خرخر همسرم را مي شنوم ، اين يعني او زنده و سالم در كنار من خوابيده است .
خدا را شكر كه دختر نوجوانم هميشه از شستن ظرفها شاكي است . اين يعني او در خانه است و در خيابانها پرسه نمي زند .
خدا را شكر كه ماليات مي پردازم ، اين يعني شغل و درآمدي دارم و بيكار نيستم .
خدا را شكر كه لباسهايم كمي برايم تنگ شده اند ، اين يعني غذاي كافي براي خوردن دارم .
خدا را شكر كه در پايان روز از خستگي از پا مي افتم ، اين يعني توان سخت كار كردن را دارم .
خدا را شكر كه بايد زمين را بشويم و پنجره ها را تميز كنم ، اين يعني من خانه اي دارم .
خدا را شكر كه درجايي دور جاي پارك پيدا كردم. اين يعني هم توان راه رفتن دارم و هم اتومبيلي براي سوار شدن.
خدا را شكر كه سرو صداي همسايه ها را مي شنوم ، اين يعني من توانائي شنيدن دارم .
خدا را شكر كه اين همه شستني و اتو كردني دارم، اين يعني من لباس براي پوشيدن دارم .
خدا را شكر كه خريد هداياي سال نو جيبم را خالي مي كند . اين يعني عزيزاني دارم كه مي توانم برايشان هديه بخرم .
همه ي ما دلايلي زياد، هرچند ساده براي شكر كردن خداوند داريم . چيزهايي كه شايد انقدر داشتن اونها واسمون عادي شده كه فراموش كرديم شايد بزرگترين نعمت هايي هستن كه خداي مهربون، بي دعا و خواهش بهمون عطا كرده. براي ديدنشون فقط كافيه ديدمون رو عوض كنيم.
حالا ما از شما دوستاي عزيزمون ميخوايم كه فقط براي چند دقيقه به اين دارايي هاي زندگيـتون فكر كنيد و اونها رو با ما در ميون بذاريد تا با هم براي داشتن اونها خدا رو شكر كنيم ..... با ما همراه باشيد
ماه را در آسمان، مشتاقانه به تماشا مي رويم تا ماه مبارك را با آمدنش آغاز كنيم. چه مبارك سحري و چه روزهاي مهرباني! چه شب هاي صميمي اي.
شب هايي آمده اند كه ما از همه ستاره هايي كه مي بينيم، به خدا نزديك تر خواهيم شد. شب هايي كه فرشته ها به ما لبخند خواهند زد و تمام كائنات به ما رشك خواهند برد.
شب هايي كه بي واسطه با خداوند حرف خواهيم زد و خدا ما را در مهرباني خويش شناور خواهد كرد. شب هايي كه صداي گرامي قرآن، لالايي ستاره هاي چشمك زن خواهد شد.
صداي بال فرشتگان، آوازهايي خواهند شد كه ما را به پرواز پيوند خواهد زد.
دوست دارم نيمه شب ها با من به كوچه هاي مهرباني خداوند بيايي و ببيني كه چگونه كنار گل هاي شمعداني و بابونه هاي شبنم زده، نام خدا را عاشقانه آواز مي كنم.
اين روزها خدا، دروازه هاي آسمان را به ما نشان خواهد داد و دست هاي لبريز دعاي ما در كهكشان ها جاري خواهد شد.
اين شب ها، خداوند فانوس هاي مهرباني اش را بر سر راه ما خواهد افروخت، تا در بيشه هاي زشت و مه آلود گم نشويم.
خدايا! ما با ماه مي آييم تا مهرباني را در مبارك ترين ماه ها آغاز كنيم.
دست هاي خالي ما را در آستانه تنهايي و سرگرداني رها مكن.
خدايا! در اين ماه مبارك، به مهماني تو مي آييم، پس آينه هاي فطرتمان را در غبار جهل و ناآگاهي مپسند.
الهي! سوگند به تو كه ما ستاره هاي خاموشيم اگر تو از آفتاب فضلت بر جانمان نتاباني.
خدايا! درهاي مهرباني ات را در اين ماه مهرباني بر ما بگشا تا رستگاري در آستانه خانه هايمان، ما را به معراج تو بخواند.
كاش مي توانستيم تمام سال هاي پيش رو را از روحانيت اين ماه لبريز كنيم! كاش تمام روزهاي سالمان، بوي مهرباني رمضان را مي گرفتند! كاش لبخندهايمان تمام سال، مثل همين چند روز صميمي تر مي شد!
كاش آينه هايمان هميشه مثل همين روزهاي مبارك رمضان، زلال مي ماند؛ زلال تر از تمام رودهايي كه قله هاي سركش كوه ها را به نجابت آرام درياها پيوند مي زنند!
خدايا! ماه مهرباني تو آغاز شد؛ ما را مهربان ترين مهمانان خويش بخواه.